By Mauro Serra | 4 Commenti
Ultimo aggiornamento: sabato, dicembre 22, 2012

Zirudela  scritta dal mio amico Loris Fava, decimino DOC

Elòg’ dla spójja

L’é un quèl sèmpliz mo genièl

ch’as fa in cà col matarèl:

bâsta sòul un pô ed faréina

e socuànti ôv ed galéina

e pò as cmènza al lavurîr

inpastànd souvr’al tulîr;

fât na bâla, dòp las lâsa

par mezòura ch’las rilâsa,

e l’é adès ch’a vin al bèl

parché con al matarèl,

òli ed gòmet e con dl’óssta

la se stènd fén ch’lan é giósta,

sènza pió zuntér faréina

las fa tònda, bèn mulséina

e sutîla cm’é na fójja

l’ôpra d’èrt ch’as ciâma spójja;

caplavòur che ogni arzdòura

fa da sèmpr’in manch d’un’òura,

mèntr’a stà dvintànd normèl

ch’al la fâga anch chi ha l’usèl.

Ôpra sènza una magâgna,

al sô bèl l’é anch ch’las mâgna.

S’pòl tajèrla in pió ’d méll môd,

fèrla a sót opûr in brôd:

al tâi pió tradizionèl

i én sènz’ètr al tajadèl,

ch’a savèn ch’i én lòuvi ed sûg

fén dai témp ed Messisbûg;

mo s’tla tâi in tant quadrétt

ét pû fèr di bî strichétt,

ch’i én na vèira maravèjja

col sufrétt fât con l’arvèjja.

Che spetâcuel pò i turtî!

A psi impîri cum a vlî:

con la zócca o con l’arcòta,

o i spinâz con la caciòta,

e cunzéri par finîr

col sufrétt o col butîr

e i sran sèmper da fèr vójja:

che mirâcuel ch’l’é la spójja.

A secònd dal tô umòur

la pòl anch cambiér culòur,

bâsta sòul che insèm ali ôv

tai inpâst un quèl ed nôv:

s’tla vû ròssa cum é un côr

té tai zuntarè al pondôr,

coi spinâz e ali urtîg

la vin vèirda cum é un fîg;

e l’é vèirda ch’la vôl stèisa

pr’al lasâgn ala bulgnèisa

col ragó e la balsamèla,

mo al lasâgn la côsa bèla

l’é ét pû fèri cum at tîra

ch’ali én pò bôni in manîra.

S’ét vû invêzi fèr da brôd

ét pû cusér al stèss môd

tajadléini o parpadlén,

mo an i é gninta cm’é i turtlén:

piât suntuòus, fenomenèl,

immancâbil par Nadèl:

un Nadèl sènza turtlén

l’é cm’é un câliz sènza vén,

cum é un cûl sènza camîsa

o cm’é mé sènza Marisa,

o (che urènd sté paragòn)

Bondi sènza Barluscòn.

Se pò al brôd l’é ed fasû

tai mitrè cla pâsta ét vû

mo t’al sè che i meltajè,

pîz ed spójja avanzè,

coi fasû i én quèll ch’ai vôl,

s’a scurzèn pò, pôchi gnôl!

Ah la spójja, che invenziòn!

Chi sa mâi chi é ch’é stè bòn

ed strulghèr, sènza rizèta,

una côsa acsé parfèta.

Ai ho al vègh presentimènt

ch’al fóss ón con dal furmènt

e a scumétt una sterléina

ch’l’aviva anch na quèlch galéina.

Ali ipotesi ali én vèri:

irl Etrosch, fóni i Sumeri,

o éni stè i Babilonîs?

L’impurtànt l’é che i bulgnîs

coi frarîs e coi mudnîs

i han mantgnó int la sô cultura

la pasiòn e la bravura

’d fèr dal pâst acsé gustòusi

sugulènti e goduriòusi

che anch qué incû al fèven vójja,

viva quî ch’san fèr la spójja!